Kërkoj fjalën

Kërkoj fjalën…

fjalën e kaher’thënë

një fjalë të thënë moti

ndër mote të ndrruara

e njerëz të harruar,

atë fjalë që s’ma mësuan

Se s’e ditën

që s’e ditën…

Fjalën,

Kërkoj,

ta di

jam duke e kërkuar

qe moti kohë

Atë fjalë, të ngadhnjej’

mbi fjalët e pathëna           

të miat

të tuat

të tyre

të gjithkujt…

t’fjalëve t’kota

t’fjalëve që trokëllijnë

si këmbë kuajsh të tredhur

që s’dëgjohen,

e s’çmohen

nga asgjë, nga askush…

o fjalë!

A mund ta gjesh vetveten?

A mund t’ma kujtosh dhe mua

se cila ishe

se rrugës së kërkimit tënd

kam harruar të pyes veten

cila ke qenë?

Të kam harruar,

e panjohur për mua qysh atëherë mbete

të kam harruar,

dhe prap të kam kërkuar

o Fjalë…

si s’më del nga diku

atje,

ku ende s’të kam gjetur,

si s’më vjen të t’them

a si s’të vjen ta thuash veten

dhe të jemi të thëna, bashkë

e t’i japim fund këtij kërkimi

shekullor

të stërmunduar

e stërvjetruar

nga ti, fjala ime e heshtun’,

e pafjala fjala ime.

Më prit, se një ditë

do të t’them

te dikush.

Afromu, se një ditë

ti do lindesh te unë

dhe unë do jem e rilindur nga ti

afro, fjala jetë.