Zemra e Alemanisë

Çudi, asnjë poezi s’u zuri fjalë

rrugëve të Alemanisë,

madje edhe Rilke i ikte vargut bregdetit malazez.

Vetëm gjyshja ime fliste për ushtarët gjerman

dhe parakalimet me çokollata.

Asnjë shenjë lufte, përveç uniformës.

Asnjë shenjë paqeje, përveç çokollatave

dhe gjyshja ime, habia e gjermanëve

ishte gjithmonë (më) e fortë si ata...

Çudi… asnjë poezi s’e zë fjalë

një grua që lufton me mullinjtë e dheut

që dashuron derisa mbledhë patate,

që guxon të japë pa ditë se (a) do të marrë.

Ninulla ime paska qenë Alemania

zemra e shpirtit gjerman

që e njoha në shtëpi,

e rrugëve të Alemanisë ajo s’e di

por çdo grua

është ajo,

e ajo është secila grua.