Sikur njeriu t’kish pas kohë për njeriun…
Sikur,
e gjithë jeta të na ishte lidh’ për fyti
e në qafën e tjetrit të shihnim veten,
a thua koha do kishte më pak rëndësi
ballë këtij çasti të varjes në vetëdijen e njëri-tjetrit…
Sikur,
të mos mendonim që kemi lindur veçmas
e ta shtrëngonim dorën e tjetrit si t’ishte e jona,
a thua, koha e ndarjes s’do ekzistonte,
as njeriu, asgjë, mbi njeriun s’do t’çmonte…
Jam e sigurt,
që sikur
që sikur
njeriu t’kish pas kohë për njeriun
sonte ne do t’ishim të zbuluar,
se, ka kohë, që në sytë e tu e shoh veten…
A thua do gjesh kohë ndonjëherë,
të më tregosh,
se ç’pat’ koha më të rëndësishme se ti…?
…mos mbetsh gjatë peng i kohës tënde,
se është krejt i shkurtë çasti i takimit tonë
në fund të kohës tënde të shkuar dëm
nga mungesa e kohës.
Comments
Post a Comment