Gjuha e trupit tënd

Pasdites me diell

ra një hije e lehtë

mbi tavolinën tënde,

një ftesë e natyrshme për tu parë.

Pastaj dielli buzëqeshi me hile,

dhe tavolina zhveshi hijen

e ty të ngrohu kjo befasi.

Atë çast sytë e mi të takuan

ndërsa të tu't shkrepnin vrap, me milje larg,

sa çudi,

edhe në ikjen tënde gjeta kthim.

A thua e di'?,

që trupi yt ishte (përherë) më i sinqertë se ti...