Harresë

E zbehtë më shfaqet fytyra jote sot,

jo si atë ditë, e kuqe

e për’vluar nga nxehtësia e ndjenjave qe s’di kah vijnë…

Sot nuk është as ditë më

veç varg i pangopur që zë vend me zor,

e pamundur të dëgjoj diçka të mirë…

k’shtu u mashtrojkan hijet

shtyhen në zbehtësi derisa të hiqen njerëzit

t’shkojnë në shtëpi…

Harresë, si nuk e kam thirrë më herët

këtë jetë,

veten,

një pjesë të majme të trurit tim…

Si, para çdo fundi

dora nuk hiqet nga shpresa,

tik-taket zgjojnë njerinë…

Harresë,

gjithë ky pushtet i rremë,

një zgjim, dhe gjithçka rinis…